به گزارش خبرگزاری برنا از قزوین؛ در هفدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری تهران که با استقبال خوب مردم برگزار شد برگزاری ورک شاپ خوشنویسی توسط استاد پیله چی هنرمند قزوینی هم مورد توجه بازدیدکنندگان قرار گرفت.
این استقبال باب گفتگو با استاد خوشنویسی قزوین را باز کرد تا از حال و هوای نمایشگاه امسال با این هنرمند بیشتر صحبت کنیم.
* استاد خودتان را معرفی کنید و بفرمایید چند سال در عرصه خوشنویسی فعالیت دارید؟
احمد پیله چی هستم و هنرم خوشنویسی است و نیم قرن در خدمت هنر خطاطی بوده ام و از پنج سالگی و دوران کودکی وارد کلاس خوشنویسی شدم وبعنوان یک خوشنویس حرفه ای برای تربیت هنرجویان مستعد نیز فعالیت کرده ام.
خط هنری است که می توان دنیا و آخرت را با آن خرید و در نمایشگاه گردشگری تهران شرایط خوبی مهیا بود که ما از این فرصت برای نمایش زنده خوشنویسی هم استفاده کردیم.
در دهه های قبل خوشنویسی هنری در خلوت بود و در تنهایی انجام می شد و خروجی و نتیجه آن را بعدها می دیدند اما امروزه با استقبال خوبی که از اجرای هنرهای مختلف به صورت زنده می شود بسیاری از هنرها در ملاء عام اجرا می شود که جذابیت های خاص خود را دارد.
در این راستا هنر خوشنویسی هم این ظرفیت را داشت که به صورت زنده به نمایش درآید و مردم به حرکت درآمدن و چرخش و صفیر قلم و تراوش جوهر را ببینند و لذت ببرند و این نگارش برای مردم زیباست و ما هم آن را در نمایشگاه اجرا کردیم که مورد استقبال قرار گرفت.
* آیا در نمایشگاههای خارجی هم از هنر خوشنویسی استقبال می شود؟
پیله چی: بله در اکسپوی 2010 شانگهای که دعوت شدم حدود دو هفته «ورک شاپ» خوشنویسی را برگزار کردیم که علاقمندان چینی صدها نفر در صف می ایستادند تا فقط دقایقی نگارش هنر خوشنویسی را به صورت زنده مشاهده کنند و استقبال بسیار خوب بود و وقتی زمان کارگاه تمام می شد خیلی ها متاسف می شدند که این فرصت را از دست داده اند.
خوشنویی هنری است که شاید در نگاه اول مفهومی نیست و با ادبیات عجین شده و وظیفه بیان مفاهیم خوب را دارد اما آنقدر جاذبه های بصری و لذت دیدار هندسه ای دارد که حتما کارگاههای آن مورد توجه قرار می گیرد و ما هم به این نتیجه رسیدیم که هنر زبان خاص خود را دارد و خوشنویسی می تواند بیانگر احساسات ایرانی ها باشد و برپایی «ورک شاپ» به نوعی دعوت به خوشنویسی است.
* راهکار شما برای تقویت اقتصاد هنر چیست؟
پیله چی: بارها در این باره نکاتی را به مسئولان و دست اندرکاران گوشزد کرده ایم که توجه نشده ولی همچنان وظیفه داریم مشکلات و راهکارها را بازگو کنیم تا شاید گوش شنوایی پیدا شود و آن را پیگیری و حل کنند و در این خصوص می توان گفت برای حفظ و احیای یک هنر که هزاران سال قدمت دارد باید اهتمام ویژه داشته باشیم و هنرمندان شاخص آن را حفظ کنیم و اگر خالق اثر فراموش شود
دچار چالش می شویم لذا بایستی مسئولان وزارات فرهنگ و ارشاد اسلامی و میراث فرهنگی به فکر هنرمندان باشد و از آنها حمایت کنند و بویژه به خوشنویسی نگاه ویژه داشته باشند.
بنظرم هنرخوشنویسی که فاخرترین هنر ایران اسلامی است هنوز جایگاه خوبی در دستگاههای فرهنگی و هنری ندارد در حالی که هنر خط زینت بخش موزه ها شده و انتظار می رود وزیر محترم میراث فرهنگی هم به این هنر توجه خاصی کند تا هنرمندانش دلسرد نشوند.